kendi ayakları üzerinde durmayı başarmış,çeşitli sıkıntılar çekmiş ve kendime yetebildiğimi düşünen biri olmama rağmen o gün gelip çattığında anladım bunun doğruluğunu. bu anne de olabilir pekala ama allah gecinden versin onu henüz yaşamadım. insan gerçekten büyüyor,olgunlaşıyor. çünkü hayat karşısında daha da bir savunmasız kalıyorsun. evin büyüklerinden biri konumuna geliyorsun. tüm kararlar sana kalıyor. hatta onun bunun lafıyla,akrabaların gak guklarıyla bile direkt yüz yüze kalıyorsun. baban yaşarken ise o bir kalkan gibi duruyor aslında orada, pek çok şey ondan geçip sana gelemiyor,canını sıkamıyor. işıklar içinde uyu canım babadedem, cennet olsun mekanın.
